ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ ﻣﺎﻧﻨﺪ خودرو و ﻫﻮﺍﭘﯿﻤﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ. ﺯﺍئرﺍﻥ ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﺍﺳﺐ ﻭ ﻗﺎﻃﺮ ﻭ ﺷﺘﺮ ﻭ ﮐﺠﺎﻭه ﺍﺯ ﺻﺤﺮﺍﻫﺎﯼ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﺑﯿﺎﺑﺎﻥﻫﺎﯼ ﺑﯽﺁﺏ ﻭ ﻋﻠﻒ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ. این ﺳﻔر طولانی و خطرناک برای آنان حداقل ۴ ﺗﺎ ۶ ﻣﺎه ﺑﻪﺩﺭﺍﺯﺍ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ.
آنان تازه ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﮔﺮﺩﺑﺎﺩﻫﺎﯼ ﺳﺨﺖ ﻭ ﺩﺳﺘﺒﺮﺩ ﺭﺍﻫﺰﻧﺎﻥ ﻭ از آن قبیل ﺟﺎﻥ ﺳﺎﻟﻢ ﺑه دﺭ ﻣﯽﺑﺮﺩﻧﺪ. ﺷﺎﯾﺪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﯾﮏﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﻋﻤﺮﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺯﯾﺎﺭﺕ ﮐﻌﺒﻪ ﻧﺎﯾﻞ ﺷﻮﻧﺪ.
ﺣﺎﺟﯿﺎﻥ ﭘﺲﺍﺯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﺯ ﺳﻔﺮ ﺣﺞ ﺑﺩﻟﯿﻞ ﺳﺨﺘﯽﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺷﻤﺮﺩﯾﻢ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺩﻭﺑﺎﺭه ﺑﻪ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺯﯾﺎﺭﺕ ﮐﻌﺒﻪ ﭼﺸﻢﭘﻮﺷﯽ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ. عموما آنان ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺩﻭﺑﺎﺭه ﺑﺎ ﺣﺎﺟﯿﺎﻥ ﺳﻔﺮ ﻗﺒﻠﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻮﺭ ﻣﯽﺑﺮﺩﻧﺪ.
از این رو بسیاری از ﺣﺎﺟﯿﺎﻥ که ﺍﺯ ﮔﻮﺷﻪ و ﮐﻨﺎﺭ سرزمین های پهناور فارسی زبان ﺩﺭ ﻣﮑﻪ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺁﺷﻨﺎ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ، ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺩﯾﺪﺍﺭ یکدیگر ﺩﺭ دیار خود را ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.
حاجیان ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺣﺞ ﻭ هنگامی که ﺁﻫﻨﮓ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺯﺍﺩﮔﺎه ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ. ﮔﺎه ﺑﻪ ﺷﻮﺧﯽ ﻭ ﮔﺎه ﺑﻪ ﺟﺪ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ :«ﺣﺎﺟﯽ ﺣﺎﺟﯽ ﻣﮑﻪ». ﯾﻌﻨﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺩﯾﺪﺍﺭﯼ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻧﻤﯽﺁﯾﺪ. ﻣﮕﺮ ﺁﻥﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺩﻭﺑﺎﺭه ﻣﺎ ﺭﺍ ﻋﺎﺯﻡ ﺳﻔﺮﺣﺞ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭه ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﮑﻪ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ (ﮐﻪ ﺍﻣﺮﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻧﺎﺩﺭ ﺑﻮﺩ).
کاربرد حاجی حاجی مکه:
از این رو ﺍﯾﻦ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﯾﯽ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺩﺭﺍﺯ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﻥ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺑﺴﺘﮕﺎﻧﺶ ﺑﯿﺎﯾﺪ و احتمال دیدار مجدد کم باشد. ﯾﺎ ﮐﺴﯽ ﭘﻮﻝ ﯾﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﻭﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ و دیگر چشم اندازی برای وصول آن وجود نداشته و یا اینکه در چشم انداز، وصول آن نزدیک و محتمل نباشد.
