معاویه پور بوسفیان با پدر و بستگانش مدت بیست و یک سال با اسلام، رسول خدا (ص) و مسلمانان سرسختانه و با تمام توان نظامی، سیاسی اجتماعی، اقتصادی و .. دشمنی کردند و جنگیدیند. آنان پس از ناتوانی و ناکامی در مقابله و مواجهه با رسول خدا (ص) در جریان فتح مکه تسلیم شدند و ناگزیر شهادتین بر زبان آوردند.
به دلیل بخشیده شدن از سوی رسول خدا (ص) طلقاء آزاد شدگان نام گرفتند و نام آنان از مشرکان و دشمن اسلام به طلقاء تغییر یافت. پس از مسلمانی ظاهری رسول خدا برای جلب بیشتر دلهای آنان به اسلام مقداری قابل توجه از غنائم جنگ حنین را به آنان بخشید و برخی از مناصب تازه تاسیس در حکومت نوپای اسلامی را بدانان سپرد.
در نخستین روزهای پس از رحلت رسول خدا (ص) بوسفیان که از تدبیر و توطئه قریش قدیم الاسلام برای تصرف منصب خلافت و جانشینی رسول بی خبر بود، علیه خلیفه نخست بوبکر اعتراض کرد و عباس و علی (ع) را ناتوان و سست خطاب کرد. اما پس از آگاهی از اساس ماجرا خیلی زود به جریان به ظاهر پیروز پیوست و سهم خود را گرفت.
سهم بوسفیان و بستگانش از حکومت جدید، منصب فرماندهی یکی از چهار لشکر اعزامی به منطقه شام بود. بوبکر این منصب را به پسر بزرگ بوسفیان یزید داد و وی با لشکر تحت فرمان همراه برادرش معاویه عازم شام شد. پس از فتح تمامی مناطق شام، استانداری دمشق و مناطق ملحق آن به یزید بوسفیان رسید. وی در دوره خلافت خلیفه نخست و نیمی از دوران خلافت خلیفه دوم عمر خطاب استاندار دمشق بود تا در سال هیجده هجری بر اثر بیماری طاعون درگذشت و برادرش معاویه از سوی خلیفه جانشین او شد.
معاویه در پنج سال باقیمانده خلافت عمر خطاب و تمام دوران خلافت عثمان استاندار شام بود . شام از آغاز فتح تا روزهای پایانی سال سی و پنج هجری امیر و استانداری جز فرزندان بوسفیان ندیده بود. آنان اسلام دلخواه خود را به خورد مردم آن دیار داده بودند. با مرگ سوم خلیفه عثمان پور عفان امام علی (ع) خلیفه شد. امام در همان روزهای نخست خلافت معاویه را از استانداری شام عزل کرد اما وی راه نافرمانی پیشه کرد زیر بار نرفت و از اطاعت خلیفه جدید سرپیچید و طغیان کرد و با آن حضرت به مخالفت برخاست.
