چهار روز پس از آغاز جنگ تحمیلی دبیر کل سازمان ملل به شورای امنیت اطلاع داد که به رغم کوشش های به عمل آمده برای توقف حملات جنگ میان عراق علیه ایران در زمین دریا و هوا ادامه یافته و خسارات جانی و مالی به بار می آورد.
از این رو، پیشنهاد کرد شورای امنیت مساله را با فوریت رسیدگی کند. سرانجام این جلسه در روزهای جهارم تا ششم مهر ماه تشکیل شد و منجر به صدور قطعنامه 479 به عنوان اولین قطعنامه شورای امنیت درباره جنگ عراق با ایران صادر گردید. در این قطعنامه ضمن اظهار نگرانی عمیق درباره وضعیت رو به گسترش جنگ میان دو طرف از ایران و عراق خواسته شده بود که مناقشه خود را از راه های مسالمت آمیز و طبق اصول عدالت و حقوق بیت الملل حل نمایند. در این میان جمهوری اسلامی ایران در اظهار نظر راجع به این قطعنامه با اعلام نقض مکرر عهدنامه 1975 الجزایر توسط عراق و قصد و نیت عراق به تشدید اقدامات خصمانه در مقابل خویشتنداری ایران، تصریح کرد که عراق با بر پا کردن یک جنگ تجاوزکارانه در داخل سرزمین ایران و حمله به مراکز حساس کشور برای جمهوری اسلامی ، راهی جز دفاع از خود برای حفظ حاکمیت جمهوری اسلامی باقی نگذارده است. جمهوری اسلامی ایران همچنین اعلام کرد مادام که عراق در داخل مرزهای ما به اقدامات تجاوزکارانه و خرابکارانه مبادرت می ورزند، قطعنامه نمی تواند مورد قبول ایران واقع شود و هیچ فایده ای در مذاکره مستقیم یا غیر مستقیم در مورد منازعه بین دو کشور نمی بینینم. قطعنامه 479 به دلیل آن که هیچ اشاره ای به متجاوز و آغازگر جنگ نداشته و دو طرف را به یک اندازه مورد خطاب قرار داده بود، به عنوان ظالمانه ترین و غیر عادلانه ترین قطعنامه شورا در مورد جنگ عراق علیه ایران به شمار می رود.
منبع: علی حائری و همکاران، روز شمار شمسی(قم: مرکز پژوهش های اسلامی صدا و سیما،1382)ص202.(با اندکی دخل و تصرف از سوی دکتر مرتضی شیرودی)
