مرحوم صدرالممالک اردبیلی شخصی عارف مسلک بود . بعضی از آخوندها همیشه به دلیل مشرب عرفانی اش، او را لعن و طرد و نفرین می کردند! تا آنکه محمدشاه قاجار ، لقب صدرالممالکی به او داد و او را در رأس علمای آذربایجان قرار داد . از همان ساعت ، بسیاری از علمای لعن کننده به تعظیم و تکریم وی
پرداختند و در تقرّب به او نه تنها دستش را می بوسیدند، بلکه ته لیوان آبخوری او وباقیمانده غذای بشقاب او را به قصد شفا ، از یکدیگر می ربودند . تا آنکه ایشان روزی که همه علما حضور داشتند ، بالای منبر رفت و پرسید :آقایان علماء! بفرمایید: مطهِرات( پاک کننده ها)درفقه اسلام چند تاست ؟
آنان همه را بر شمردند :آب ، زمین، آفتاب ، استحاله، انتقال، اسلام، تبعیت، برطرف شدن عین نجاست، استبراء حیوان نجاست خوار، غائب شدن مسلمان، خارج شدن خون متعارف از ذبیحه و کم شدن دوسوم آب انگور. اما ایشان قبول نکرده و گفتند : نه ! یکی را کم گفتید! چند بار دیگر هم پرسید و علماء، همان جواب را دادند
ولی ایشان قبول نمیکردند و گفتند :نه ! یکی را کم گفتید! آخر خودش با لهجه شیرین تركی گفت :و آن که شما نگفتید ، گودرت [ قدرت ] است ! من تا دیروز که آدمی عادی وبدون صاحب مقام بودم ، شما مرا صوفی وعارف و نجس می دانستید! اما حالا که به حکم حکومتی محمد شاه، حاجی صدر الممالک شده ام ، پاک ومطهَّر شده ام!
پس « گودرت » از مطهِرات است !
