سرهنگ مولوي رییس ساواک، مردي هتّاك، بي رحم و قلدر بود و با دژخيمان خود، جنايت هولناك مدرسه فيضيه قم را در نوروز سال 1342 پديد آورد.
حضرت امام در 13 خرداد همان سال در مدرسه فيضيه سخنراني تاريخي و مهمي را ايراد كرد و از جنايات رژيم شاه در مدرسه فيضيه پرده برداشت.
وقتي در اين سخنراني مي‌خواست از سرهنگ مولوي، نام برد فرمود:
«آن مردك، كه حال اسم او را نمي‌برم، آنگاه كه دستور دادم گوش او را ببرند نام او را مي‌برم».
دو روز بعد يعني 15 خرداد 42 امام را دستگير كرده و در سلولي در پادگان عشرت آباد تهران زنداني كردند.
در اين هنگام سرهنگ مولوي وارد شد و با همان ژست قلدر مآبانه خود بطور مسخره آميز گفت: «آقا! تازگي دستور نداده‌ايد كه گوش كسي را ببرند؟»
امام پس از چند لحظه سكوت سربلند كرد و با حالتي آرام و مطمئن فرمود: هنوز دير نشده است!
سرگذشتهاي ويژه از زندگي امام خميني، ج 5، ص 58.
