زنی از شدت فقر، روانش پریشان شده بود و ادعای پیغمبری کرد.
نزد خلیفه بغداد رفت که من پیغمبر شده ام و از آسمان به من وحی می شود.
خلیفه گفت: مگر این حدیث به تو نرسیده است که رسول صلی الله علیه و آله فرموده است: «لا نَبِیَّ بَعدِی»؟
گفت: بلی، فرموده لا نبی بعدی، ولی نفرموده «لا نَبِیَّةَ بَعدی». (یعنی فرموده بعد از من هیچ مردی پیغمبر نخواهد بود اما نفرموده هیچ زنی پیغمبر نخواهد بود. )
خلیفه بخندید و انعام لایق حال به او عنایت نمود.
علی صفی، لطائف الطوائف، ص 416.