آموزه های امام علی (ع) در تعلیم و تربیت، مهم‌ترین اهداف تعلیم و تربیت با توجه به بینش امام علی (ع) چنین بر می شمرد: «تقوای الهی»؛ «تلاش و کوشش در امور دنیوی و رفع نیازمندی ها»، «رشد روحی –روانی»، «علم اندوزی»، «تحقق عدالت اجتماعی»، «عزت نفس» و «طهارت نفس».
نویسنده در بخش دیگر مقاله به مهم‌ترین روش‌های تعلیم و تربیت اسلامی از منظر آموزه های امام علی (ع) اشاره کرده است که عبارتند از: «تشویق»، «محبت»، «انذار»، «بشارت»، «روش تنبیه»، «تغافل»، «عادت دادن به کارهای خوب»، «گذشته نگری و عبرت آموزی»، «هم نشینی با دانشمندان» و «موعظه و پند».
در توضیح روش تنبیه آمده است: «امام علی (ع) تنبیه را به عنوان آخرین راهکار –در مورد افرادی که فاسد و بدکارند و اگر سایر روش‌ها مانند پند و نصیحت، ترک معاشرت و… آن‌ها را به راه نیاورد و هم‌چنان قصد تداوم فساد و آلودگی جامعه را دارند –جایز دانسته است و می فرمایند: «آگاه باشید! خداوند مرا به جنگ با سرکشان تجاوزکار، پیمان شکنان و فسادکنندگان در زمین فرمان داد (نهج‌البلاغه، 1380: نامه 112)». هم‌چنین فرمودند: «زیاده روی در سرزنش کودک، آتشِ ستیز و لجاجت او را برمی انگیزد. سرزنش کودک شخصیت او را لکه دار می‌سازد و به حقارت او می انجامد.» ادامه این مقاله به «ویژگی‌های مربی در تعلیم و تربیت اسلامی» اختصاص دارد.
متن کامل این مقاله را در قالب پی دی اف، دریافت کنید.
منبع: فصل‌نامه رشد آموزش معارف اسلامی،شماره 86، پاییز 1391 منتشر شده است.
