رفتار شناسی امام رضا(ع) در جریان غلو

چکیده

پدیدة غلو آفتی است که به دلایل مختلف در میان شیعیان، مانند دیگر گروه‌های اسلامی و غیر اسلامی راه یافت و عده‌ای را به بیراهه کشاند. عقاید غالیان شیعی دارای نظم و انسجام خاصی نبود، ولی بنیان عقاید آنها بر درجة خدایی و الوهیت قائل شدن برای پیامبر اعظم(ص) و به مقام خدایی و نبوت رساندن ائمه معصوم: استوار بود. غالیان با افکار و گفتار خود، اصل توحید را هدف قرار می‌دادند.

در نتیجه با توجه به اهمیت مسئله، ائمة شیعه از راه‌های مختلف و به شدت با غلو و غالی‌گری به مبارزه می‌پرداختند و افکار و گفتار غالیان را نفی می‌کردند. در این راستا امام رضا علیه السلام به شدت با غالیان برخورد کرد و آنها را طرد و لعن ‌نمود. بررسی مواضع امام رضا علیه السلام پس از بیان پاره‌ای از افکار، گفتار و رفتار غالیان آن زمان، موضوع نوشتار حاضر است.

کلیدواژگان: امام‌ رضا علیه السلام؛ رفتارشناسی؛ غالیان؛ غلو؛ الوهیت

* کارشناس ارشد تاریخ اسلام دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام

** دانشیار جامعة المصطفی العالمیة

عنوان مقاله [English]

The Study of the Conduct of Imam Reza (PBUH) Concerning Extremism

چکیده [English]

The issue of extremism would be a corruption opening its way among Shiites, like the other Islamic and non-Islamic groups, so that it led some people astray. The ideas of Shiite extremists were not of particular order and coherence; however, they were on the basis of the divinity for the prophet and also the divinity and prophecy for the infallible Imams. The principle of unity was the major purpose of extremists; hence, considering the importance of the issue, the Shiite Imams severely confronted with the extremism and rejected the extremists’ thought and speech in various ways. In this regard, Imam Reza (PBUH) strictly encountered with extremists and they were cursed and excluded. The present writing has to do with the investigation of Imam Reza’s positions as well as the statement of some of the thought, speech and conduct of the extremists.

کلیدواژگان [English]

Imam Reza (PBUH), Study of Conduct, Extremists, Extremism, Divinity

دریافت متن کامل مقاله در قالب پی دی اف، با حجم 513 کیلوبایت

منبع: فصلنامه علمی- پژوهشی تاریخ اسلام،دوره 13، شماره 4 – زمستان 91 – مسلسل 52.