عنوان پایان نامه:سیره (سیاسی) امام جعفر صادق( ع)
دانش پژوه:طیبه عابدی
استاد راهنما:سکینه بیک خورمیزی
استاد مشاور:رضیه ابراهیمی
دانشگاه:حوزه علمیه خراسان
واحد:مدرسه علمیه نرجس(س) – تربت جام
مقطع:
رشته گرایش:
تاريخ دفاع:
کلید واژگان:سیاست- شافعی- صادق- شیعه- تقیه- حنفی- حنبلی- مالکی
چکيده:
سیره سیاسی امام جعفر صادق (ع) مجموعه تحقیق حاضر پیرامون سیاست‌های امام جعفر صادق (ع) در عصر امویان و عباسیان می‌باشد. از آن جایی که سیره به معنی روش و سیاست به معنی حکومت کردن است در این تحقیق به روش حکومت کردن امام صادق(ع) و شیوه های برخورد سیاسی ایشان در عصر اموی و عباسی پرداخته شده تا با الگو قرار دادن روش‌های سیاسی امام صادق (ع) در عصر کنونی بتوانیم به پاسخگویی خیلی از سؤالات فائق آییم. در نتیجه، نیازمندی به این شیوه های سیاسی بنده را به آن واداشت که این موضوع را انتخاب نمایم. ابتدا سیاست را تعریف نمودم تا مراد از سیره سیاسی برای مخاطبان آشکار شود. سیاست یعنی تصدی امور اجتماعی برای اجرای دستورهای خدا در میان مردم. ششمین پیشوای شیعیان، در 17 ربیع‌الاول، سال 83 در مدینه متولد شد. نام مبارکش جعفر، کنیه‌اش ابوعبدالله و مشهورترین لقبش صادق است. صادق نامیده شد تا از جعفر، فرزند امام هادی (ع) معروف به جعفر کذاب باز شناخته شود. دوران 31 ساله پیش از امامت امام (ع) را می‌توان دوران آمادگی آن حضرت برای پذیرش رسالت الهی دانست. ایشان در سال 114 ه.ق. عهده دار منصب امامت شدند. این دوران از نظر سیاست اجتماعی با فراز و نشیب‌های زیادی روبه رو بود که درهم پیچیده شدن طومار حکومت امویان و روی کار آمدن عباسیان از مهم‌ترین آن‌هاست. از جمله عوامل انقراض حکومت اموی، ضدیت حکمرانان اموی با اسلام و فشارهای سیاسی و اقتصادی بر مردم و همچنین کشمکش‌های درون دستگاه خلافت و دیگر عوامل می‌باشد. با سقوط امویان، عباسیان بر مسند حکومت تکیه زدند. با ترسیم شرایط سیاسی دوران امام (ع) برای ما معلوم می‌شود علت اینکه امام (ع) قیام نظامی انجام نداد یکی نداشتن یار و یاور و دیگری عدم صداقت عباسیان بود. امام (ع) برای اینکه اعتراض خود را به مخالفان انتقال دهد شیوه تقیه را برگزید. از دیگر اقدامات مهم امام صادق (ع) تأسیس نهاد وکالت و تأسیس دانشگاه جعفری بود. از مهم‌ترین ویژگی‌های این دانشگاه می‌توان به این مورد اشاره نمود که هویت این نهاد مستقل وابستگی به دستگاه حکومت نداشت. تضاد و شکاف بین دو جبهه امامت و خلافت به جایی رسید که در نهایت، منصور، خلیفه عباسی به وسیله سم امام صادق (ع) را در تاریخ 25 شوال سال 148 ه.ق. به شهادت رساند و در بقیع، در کنار پدر و نیاکان خود به خاک سپرده شد. لهذا، دستیابی به این مهم امکان پذیر نبود مگر با مراجعه کتب مرجع شیعی و سنی از جمله: ناسخ التواریخ، تاریخ یعقوبی و تاریخ بناتکی و کتب روائی از جمله نهج‌البلاغه و بحارالانوار. مهم‌ترین کلید واژگان: سیره، سیاست، امام، صادق، شیعه، تقیه، فقه، اموی، حنفی، حنبلی، مالکی، شافعی و … می‌باشد.
URL : http://www.hawzah.net/fa/thesisview.html?ThesisID=90799
