مؤلف در این کتاب به پیشینۀ تاریخ نگاری محلی در ایران از آغاز تا دورۀ اسلامی پرداخته و نگارش منابع تاریخی متعدد در این دورۀ زمانی را بررسی نموده است. این اثر بررسی شیوه و ویژگی های تاریخ نگاری محلی ایران در دورۀ اسلامی تا قرن هفتم هجری و معرفی برخی از منابع مهم تاریخی در این زمینه است. در ابتدای این این اثر کلیاتی در مورد مفهوم تاریخ نگاری محلی، تاریخچه و چیستی آن ارائه شده و پس از آن کاربردهای این قبیل از تاریخ نگاری ها بیان شده است.
آن گاه نویسنده به پیشینۀ تاریخ نگاری محلی ایران از آغاز تا دورۀ اسلامی پرداخته و نگارش منابع متعدد در این دورۀ زمانی را بررسی کرده است. وی در همین زمینه به انگیزه های مورخان تاریخی از نگارش تاریخ نامه های محلی اشاره نموده و به کتابشناسی اجمالی بیش از یکصد اثر در این زمینه در ادوار مختلف تاریخی پرداخته است.نویسنده به روند کتاب های فارسی و عربی در موضوع تاریخ نگاری محلی ایران در دورۀ اسلامی و قبل و بعد از آن اشاره کرده است و نگارش کتاب هایی در زمینۀ زندگی نامۀ محلی دینی و غیر دینی را از لحاظ تاریخی مورد بحث قرار داده است.
نکتۀ مهم در این کتاب این است که در این اثر تقسیم بندی تازه ای از تاریخ های محلی به دست داده شده و با به شمار آوردن کتب فتوح شهرهای ایران در زمرۀ تاریخ های محلی، گویا بدعتی تازه آورده شده است. نیز با شناسایی 142 عنوان تاریخ های محلی ایران تا سدۀ هفتم هجری، که از بیش از 120 عنوان آنها هیچ نسخه ای در دست نیست، جریان تاریخ نگاری محلی ایران در این دوره مورد شناسایی و تحلیل دقیق قرار گرفته است. نقد دیدگاه های مشهور و بی پایه در خصوص تاریخ نگاری محلی ایران از دیگر ویژگی های این کتاب است.
قنوات، عبدالرحیم، تاریخ نگاری محلی ایران در دورۀ اسلامی (تا سدۀ هفتم هجری)، تهران، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، سمت، 434 صفحه، شمارگان: 1500 نسخه، قطع: وزیری، 157000 ریال، 1394.
منبع: میراث مکتوب
