خديجه همسر پيامبر گرامي دختر خويلد بن اسد بن عبدالعزي بن قصي بن كلاب[1] در دهم ماه رمضان سه سال پيش از هجرت و سه روز بعد از رحلت ابوطالب در سن شصت و پنج سالگي درگذشت[2].
پيامبر(ص) او را در محلي به نام حجون[3] دفن كرد از آنجا که حضرت در آن سال دو حامي و پشتيبان خود را از دست داد[4]، آن سال را عام‌الحزن يعني سال اندوه ناميدند[5]. تاريخ وفات خديجه و ابوطالب از لحاظ اينكه در سال دهم بعثت اتفاق افتاده است مورد اختلاف نيست ولي در اينكه كدام يك زودتر رحلت کرده‌اند و فاصله مرگ آن دو چقدر و در چه ماهي بوده است اختلاف است.[6]
حضرت خديجه(س) شخصيتي بزرگوار و از زنان نامدار و ثروتمند قريش و نخستين بانوي بود كه رسول خدا او را به همسري گرفت[7] و در زمان حیاتش همسری دیگری برنگزید. اين بانوی بزرگوار نخستين زني بود که به رسالت پيامبر ايمان آورد[8] و بيست‌و پنج سال در بحراني‌ترين دوران صدر اسلام در كنار پيامبر بود و با تمام توان و نیرو به یاری دین اسلام برخاست.[9]
وي يكي از چهار زن كامل دنيا، اولين و بهترين همسر[10] رسول خدا و مادر قاسم، عبدالله[11]، زينب، ام كلثوم، فاطمه و رقيه[12] است. خديجه(س) يكي از ثروتمندان عرب[13] به شمار مي‌آمد پس از اينكه اسلام آورد همه‌ي اموالش را به رسول خدا بخشيد[14] تا آن را در راه خدا مصرف كند. پيامبر(ص) خديجه را ستايش مي‌كرد و بر ديگر زنان مؤمن برتري مي‌داد و او را بهترين زنان دنيا مي دانست[15] در جاي ديگر فرمود: بهترين زنان دنيا خديجه دخترخويلد و مريم دخترعمران است[16].
پی نوشت:
[1] . ابن هشام، السيرة النبوية، بيروت دارالمعرفة، بيتا، ج1، ص187.
[2] . ابن سعد، الطبقات الكبري، بيروت: دار الكتب العلميه، 1414،ج8 ، ص14، 174 و علي بن عيسي اربلي، كشف الغمه، تبريز: مكتبه بني هاشمي،ج1، ص513.
[3] . ابن اثير، اسد الغابه ، بيروت، دارالفكر، بيتا، ج1، ص26.
[4] . الطبقات الكبري ،ج1، ص114و 165 . ابن عبدالبر، الاستيعاب في معرفت الأصحاب، بيروت: دارالجيل، 1412، ج1، ص7.
[5] . ابراهيم بن علي عاملي كفعمي، المصباح، قم: انتشارات رضي، 1405 و الطبقات الكبري، ج8 ، ص16.
[6] . البلاذري، أنساب الاشراف، بيروت: مؤسسه الأعلمي، 1394، ج1،ص 405 و اسد الغابه، ج1، ص26 و الأستيعاب، ج1، ص7.
[7] . الأستيعاب، ج1، ص7.
[8] . السيرة النبويه، ج1، ص 240. سعد، الطبقات الكبري، ج3، ص15. و ج8، ص14.
[9] . أنساب الاشراف، ج1، 469. بحارالانوار، ج41، ص 24.
[10] . الأستيعاب، ج1، ص13.
[11] . به طيب و طاهر نيز معروف است.
[12] . مطهر بن طاهر مقدسي، البد و التاريخ، بورسعيد، مكتبة الثقافة الدينيه، بيتا، ج5، ص16. الطبقات الكبري، ج3، ص4.
[13] . مقريزي، امتأع الأسماع، بيروت: دارالكتب العلميه، 1420. ج8، 622.
[14] . بحارالانوار، ج 19، ص1. ج41، 24.
[15] . أنساب الاشراف، ج1، 412 و بحارالانوار،ج 16،ص 7.
[16] . أنساب الاشراف، ج1، ص406.
