ابوالعباس احمد بن علي بن عبدالقادر بعلبكي مصري ملقب به تقي‌الدين و مشهور به مِقريزي از نامورترین مورخان تاریخ مصر در سده های هشتم و
حضرت امام حسن مجتبی(ع) در نیمه رمضان سال سوم هجری قمری در مدینه به دنیا آمد[1]. کنیه ایشان ابومحمد و القاب آن حضرت سبط، زکی،
اسماعيل ميرزا فرزند دوم شاه تهماسب اول از مادر تركمان در شب يك شنبه سيزدهم ماه رمضان سال 985قمری[1] در سن چهل و سه سالگي
ولي‌الدين ابوزيد عبدالرحمن بن محمد معروف به ابن خلدون ، سياست مدار، جامعه شناس تاريخ نگار و فقيه مالكي مذهب در اول رمضان 732 قمري
حسین‌بن روح نوبختی، ابوالقاسم حسین بن روح بن ابی بحر، سومین نایب خاص از نایبان چهارگانه امام زمان عجل اللّه فرجه الشریف، در هیجدهم شعبان
چهارمین و آخرین نائب خاص امام مهدی علیه السلام علی بن محمد سمری، پس از درگذشت حسین بن روح و به دستورآن حضرت
قبله مسلمانان در سال دوم هجری از بیت المقدس به سوی کعبه تغییر یافت[1]. مسأله تغییرقبله در 15 شعبان[2] سال دوم هجرت و بنا به
سربداران نام نهضتی از شیعیان ایران، در قرن هشتم هجری بود که صد و بیست سال پس از حمله مغولان به ایران ( ۶۱۶
بعثت پیامبر (ص) در روز ۲۷ ماه رجب، پنج سال پس از تجدید بنای کعبه[1]، اتفاق افتاد و پیامبر در این هنگام چهل سال داشتند[2].