به گزارش پايگاه اطلاع رساني پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامي(ايسكا) عضو هيات علمي پژوهشكده ي مهدويت و آينده پژوهي گفت: انتقال پيام‌هاي مهدوي همچون همه آموزه‌هاي ديني نياز به كارشناسان آگاه دارد و اين امر مهم با مطالعه دقيق و مستمر در منابع معتبر حاصل مي‌شود.
حجت السلام خدامراد سليميان با بيان اينكه اعتقاد به مهدويت از توانمندترين عوامل نشاط، پويايي، رشد و بالندگي جامعه اسلامي در طول تاريخ است كه آن را از فرو افتادن در نااميدي و ركود در پناه گرفته است تاكيد كرد:
سوگمندانه اين باور در تاريخ خود با كج‌انديشي‌ها و كج‌سليقگي هايي رو به رو شده كه رفته رفته به آسيب‌ها و آفت‌هاي جدّي، براي آن تبديل شده است.
وي ادامه داد: در عصر كنوني كه جامعه ي ما به شكل روز افزوني، به اين باور روي آورده است، اهميت شناسايي ضرورت‌هاي اين بحث، بيش از هر زمان ديگر احساس مي‌شود و لازم است ضمن ترويج و توسعه ي فرهنگ مهدويت، اين موضوع نيز مورد توجه جدّي قرار گيرد.
عضو هيات علمي پژوهشكده ي مهدويت و آينده پژوهي گفت: در صورت توجه به اولويت‌هاي اين آموزه، ميتوان از اين فرهنگ به عنوان مؤثرترين و كارآمدترين ابزار براي حركت در مسير حق بهره جست و با آن، نسل حقيقت خواه را براي رسيدن به تحولي بزرگ و جهاني آماده ساخت.
وي يادآور شد: مهمترين گام براي فراهم كردن نگرش درست به مباحث مهدوي، ارائه طبقه‌بندي شده مباحث و پرهيز از ارائه ي آشفته آن به مخاطبان و علاقه‌مندان است. بي‌گمان سهل‌انگاري و بي‌توجهي به ارائه ي مباحث، بر اساس اولويت‌ها سبب پديد‌آمدن آسيب‌هاي جدّي در عرصه مهدويت مي‌شود.
حجت الاسلام سليميان به آسيب‌ها ي ارائه مباحث غير ضروري و غير مناسب براي مخاطبان اشاره كرد و افزود: محل زندگي حضرت، ازدواج، همسر، تعداد همسران، تعداد فرزندان و…از مباحثي هستند كه اذهان افراد را به خود مشغول ساخته و از مباحث مهمي چون معرفت امام، وظيفه ما نسبت به امام، تبيين و ترسيم استراتژي آينده و ارائه آن براي زمينه سازي و فراهم آوردن شرايط ظهور و…باز خواهد داشت.
وي ادامه داد: يك خطيب توانا و يا نويسنده زبردست بايد با شناخت مخاطب، بحث مناسبي ارائه نموده و از بحث‌هاي غير ضروري بپرهيزد. بي‌گمان در فرهنگ ناب مهدوي، معارف فراواني وجود دارد كه پرداختن به آنها يك ضرورت شمرده مي‌شود و نقش اساسي در جهت آگاهي بخشي به شيعيان دارد و براي ترسيم نحوه عملكرد آن ها در زمان غيبت بسيار مهم است.
سليميان در پايان به پيامدهاي ناگوار اين آسيب اشاره كرد و گفت: محصور كردن بحث مهدويت در چهارچوب تنگ مباحث سطحي و گاهي بي‌فايده، بازماندن از مباحث كاربردي و ضروري و بسترسازي براي ورود به خرافات و سخنان بي‌دليل و غير مستند از موارد مهم آن به شمار مي آيد.
منبع: پايگاه اطلاع رساني پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامي(ايسكا)
