حجت الاسلام و المسلمین عبد المجید ناصری گفت: در طول تاریخ تجربیات مثبتی در حوزه عاشورا پژوهی داریم که می‌تواند برای ما راهگشا باشد. در دروه تیموریان از قرن 7 الی 11 کار مهمی صورت گرفت که به گواهی دانشمندان مقدمه‌ای برای ظهور شاه اسماعیل صفوی بوده است.
هفتمین نشست از سلسله نشست‌های عاشوراپژوهان با سخنرانی حجت الاسلام عبدالمجید ناصری برگزار شد.
هفتمین نشست از سلسله نشست‌های عاشوراپژوهان با سخنرانی حجت الاسلام عبدالمجید ناصری با موضوع قیام امام حسین(ع) از دیدگاه اهل سنت برگزار شد.
به گزارش ایسکا، حجت الاسلام ناصری در ابتدای نشست با اشاره به اینکه تا وقتی کسی به خارج از کشور سفر نکند، تصور می‌کند که واقعه عاشورا یک مسئله فرقه‌ای است، به دیدگاه اهل سنت پیرامون این مسئله پرداخت.
حجت الاسلام ناصری با اشاره به توزیع جغرافیایی پیروان فرقه‌های مختلف اسلامی گفت:پیروان حنفی در بوسنی، ترکیه، جنوب روسیه، آسیای مرکزی، غرب چین، افغانستان، پاکستان و هند اکثریت دارند. پیروان اثنی عشری بیشتر در ایران، عراق، لبنان، آذربایجان و بحرین هستند. شمال آفریقا، لیبی تا مغرب، سومالی، مالی، سنگال و تانزانیا را بیشتر پیروان مالکی تشکیل می‌دهند. شافعی در جنوب شرق آسیا و کشورهایی چون اندونزی، مالزی و مالدیو هستند و حنبلی‌ها در غرب آسیا همچون سوریه، اردن، عربستان، کشورهای حوزه خلیج فارس جز عمان که معمولا وهابی شده‌اند، زیدی که قبلا در یمن در اکثریت بودند و خوارج یا اباضی که در عمان هستند.
وی افزود: اسماعیلیه هم هنوز در استان بدخشان تاجیکستان وجود دارند و در افغانستان پیروان سیدکیان در بالکان بکتاشیه، در سوریه علویان و نصیریه، و در لبنان دروزی از آنها یاد می‌شود.
مسئول پژوهشگاه جامعه المصطفی(ره) خاطرنشان کرد: در طول تاریخ تجربیات مثبتی در حوزه عاشورا پژوهی داریم که می‌تواند برای ما راهگشا باشد. در دروه تیموریان از قرن 7 الی 11 کار مهمی صورت گرفت که به گواهی دانشمندان مقدمه‌ای برای ظهور شاه اسماعیل صفوی بوده است.
وی یکی از مهم‌ترین نکات را جدی گرفتن عاشورا پژوهی به صورت تقریبی دانست که در نگارش روضة الشهدا ملاحسین کاشفی در هرات افغانستان تبلور یافت.
حجت الاسلام ناصری با اشاره به اینکه اهل سنت نیز واقعه عاشورا را قبول دارند و بهتر است که مبلغان در مناطق سنی نشین به منظور ایجاد وحدت، از این منابع استفاده کنند، افزود: کار ملاحسین کاشفی این بود که روایت عاشورا با ادبیات تقریبی بیان شده است. به طور نمونه، روایتی که هم توسط ام سلمه و هم عایشه نقل شده است را، نقل عایشه را در کتاب خود می‌آورد.
ایشان در ادامه با بیان اینکه با وجود آنکه اکثر معارف اهل بیت(ع) در منابع اهل سنت وجود دارد، اما نسبت به آن غافل هستیم، گفت: یکی از شاگردان ملا حسین کاشفی که خود سنی مذهب بود، در جمع اهل سنت روضه اهل بیت(ع) را خواند و مردم در سوگ این روضه گریه کردند این نشان دهنده این است که اهل سنت این واقعه ها را قبول دارند..
وی در ادامه به پاسخ پیرامون برخی شبهات نسبت به واقعه عاشورا پرداخت.
وی با طرح این سوال که چرا وهابیت، مردم را نسبت به عاشورا می‌ترسانند، گفت: آنها با توجه به حدیث «الخلافة بعدی ثلاثون سنه»، خلیفه‌ها را به ویژه خلیفه اول و دوم غیرقابل نقد می‌دانند. این سی سال، تا صلح امام حسن(ع) است که این دوره را نمی‌توان نقد کرد، اما بد از آن قابل نقد است و لذا معاویه و یزید قابل نقد می‌باشند.
حجت الاسلام ناصری افزود: معمولا طرفداران یزید که در اقلیت محض هستند، بحث اجتهاد را مطرح می‌کنند که هم حسین(ع) و هم یزید اجتهاد کرد و مجتهد هم اگر خطا کند، برایش یک اجر( له اجر واحد) نوشته می‌شود.
حجت الاسلام ناصری در ادامه به پاسخ این شبهه پرداخت و گفت: با بحث تاریخی اثبات می‌شود که یزید مجتهد نبوده و نهایتا ادیب بوده است. از نظر فقهی هم طبق مبنای اهل سنت، یزید مجتهد نبوده است. بعضی مثل قاضی شریح و عمر سعد ممکن است طبق نظر اهل سنت مجتهد بوده باشند، اما طبق تاریخ آنها، اجتهادشان در مسیر خلاف جنگ بوده است و طبق طبق منابع اهل سنت قاضی شریح هم هرگز فتوای قتل امام حسین(ع) را نداده است. پشیمانی پس از جنگ هم دلیل دیگری است که اجتهادی در کار نبوده و الا به اجتهاد به خود استدلال میکردند.
مسئول پژوهشگاه جامعه المصطفی(ص) در ادامه به شبهه دیگری پیرامون عاشورا پرداخت که برخی از افراد به سنی ها نسبت داده اند که آنها معتقدند یزید از کار سپاه خود برائت جسته و نقشی در واقعه عاشورا ندارد که با بررسی اسناد اهل سنت متوجه می‌شویم که این نسبت صحت ندارد.. چرا که نشان می‌دهد یزید از روز اول به حاکم مدینه نامه نوشت که از امام حسین(ع) بیعت بگیر و الا او را بکش. شادی او هنگام ورود کاروان اسرا دلیل دیگری است؛ لذا یزید متهم ردیف اول است.
وی افزود: برخی گفته‌اند برای اینکه تمدن اسلامی زیر سوال نرود، باید یزید را تبرئه کنیم که خود این مطلب نشان می‌دهد آنها در واقع یزید را گنهکار می‌دانستد.
حجت الاسلام ناصری در ادامه با طرح این سوال که آیا لعن یزید جائز است، خاطرنشان ساخت: اهل سنت پیرامون لعن یزید سه دسته هستند. گروه اقلیتی گفته‌اند نمی‌توان لعن کرد، اما گروه اکثریت گفته‌اند، لعن جایز است، اما با کمال تعجب غزالی، لعن یزید را جایز نمی‌داند اما وی در خط بعدی کتاب خود، روافض را لعن می‌کند. ابن تیمیه، تا محمد بن عبدالوهاب و ابن کثیر، جزو گروه اقلیت هستند.
وی با اشاره به اینکه در قرآن و سنت نبوی، لعن جایز است، افزود: عموما افرادی که جزو گروه اقلیت بودند، زندگی آنها سیاسی بوده است؛ یعنی یا دمشقی و شامی بودند و یا مورد حمایت حاکمان وقت بودند و یا به گمان خودشان، روشنفکر بودند.
حجت الاسلام عبدالمجید ناصری در پایان گفت: عملکرد توده اهل سنت در صحنه عمل، در گذشته عمدتا به عاشورا احترام گذاشته‌اند و بخش زیادی از روضه‌های شیعیان از اهل سنت است. از حسن بصری، محمد بن ادریس شافعی، درباره محبت اهل بیت(ع) و تشنگی امام حسین(ع) تا اهل سنت دوره معاصر اشعار و کرامات زیادی نقل کرده‌اند.
