به گزارش خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، حجت الاسلام و المسلمین موسوی رزاقی، عصر روز گذشته در کمیسیون بررسی و نقد شبهات و دیدگاه های مستشرقین کنگره بین المللی سبط النبی (ع)، به ارائه مقاله ای با عنوان خاور شناسان و جایگاه سیاسی و اجتماعی امام حسن(ع) پرداخت. وی به ارائه مقاله ای پرداخت که در آن نظرات برخی از مستشرقین بررسی و نقد شد. وی ابتدا مقاله های مطرح شده از این شرق شناسان را معرفی کرد و گفت: مقاله اول، کتاب مذهب شیعه اثر دونالدسون است که یکی از منابع خاورشناسان برای شناخت شیعه شمار می رود که وی در این کتاب ضمن بررسی عقاید شیعیان، طبیعتاً به معرفی ائمه می پردازد. و گفت: در این مقاله تلاش شده تا جایگاه اجتماعی امام حسن (علیه السلام) معرفی شود.
وی افزود: مقاله دوم، مدخل امام حسن (علیه السلام) در دایرة المعارف اسلامی لِیدَن اثر والیری و مقاله سوم نیز، مدخل امام حسن (علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام) از دایرة المعارف امریکانا، نوشته مونتگومری وات است که در این مقاله به نقد و بررسی آن پرداخته شده است.
وی با بیان این که در این سه مقاله تلاش شده تا جایگاه اجتماعی امام حسن (علیه السلام) با نگاه مغرضانه و خلاف واقع معرفی شود گفت: در این مقالات، حتی در مواردی از منابع شیعه استفاده و گلچین شده تا ذهنیت خود را نسبت به امام (علیه السلام) به مخاطب القا و وی را با خود همراه کنند که این ذهنیت چیزی نیست جز عافیت طلبی، صلح طلبی و ناتوانی امام حسن( علیه السلام) در اداره لشکر و خلافت، تا جایی که دونالدسون این جمله را در توصیف ایشان می نویسد: «کسی که حق خلافتش را واگذار کرد». از همین جمله می توان نیت او را در معرفی امام حسن(علیه السلام) دریافت.
وی همچنین ذکر نمونه هایی خلاف واقع برای نشان دادن عافیت طلبی امام (علیه السلام) را یاد آور شد و نمونه هایی از این مسئله را ذکر کرد و افزود: دونالدسون در جایی که به خلافت امام (علیه السلام) می پردازد، شروع حکومت و اولین اقدام ایشان را قتل ابن ملجم مرادی مطرح می کند تا وجهه ای منفی از ایشان در ذهن مخاطب ایجاد کند.
موسوی رزاقی ادامه داد: دونالدسون وقتی به اولین خطبه امام حسن (علیه السلام) می پردازد، مسئله حق خلافت الهی را که امام (علیه السلام) به آن پرداخته، ذکر می کند و می گوید که رسم و سنت اعراب این بود که خلیفه توسط مردم انتخاب می شد و خلیفه پیشین در این مسئله دخالت نمی کرد و این گونه در حق خلافت الهی مناقشه می کند.
وی همچنین با اشاره به برخی وقایع دیگر مانند روی کار آمدن و خلافت امام (علیه السلام) و مشکلات ایشان که دونالدسون به آن ها پرداخته، گفت: در یکی از این موارد که مربوط به مسئله جنگ با معاویه است، دونالدسون به مسئله سستی و فقدان انسجام لشکر امام حسن(علیه السلام) می پردازد و حتی از منابع شیعه قسمت هایی را برای نشان دادن حقانیت مدعای خود استفاده می کند، اما هرگز به مسئله ورود جاسوسان و ایجاد گسست در لشکر امام (علیه السلام) اشاره ای نمی کند تا ایشان را فردی بی کفایت و ناتوان در اداره لشکر معرفی کند و مخاطب را نیز تحت تأثیر قرار دهد.
وی در ادامه با اشاره به ماجرای عزیمت سپاهی به فرماندهی قیس و مواجهه با عبیدالله و پذیرش صلح گفت: در این قضیه هم دونالدسون مطرح می کند که امام حسن(علیه السلام) قیس را به جنگ فرستاد تا در نبود اطرافیان بتواند به راحتی به هدفش که صلح است، دست پیدا کند که باز هم در صدد القاء دیدگاه منفی خود به مسئله است، در حالی که شیعه معتقد است که قیس شخصی بود که علاقه بسیار زیادی به امام حسن (علیه السلام) داشت و از این رو امام وی را برای جنگ می فرستد که در لشکر کوتاهی صورت نگیرد، یا اگر هم کوتاهی و قصوری صورت گرفت، قیس که جدیت در این راه دارد، جبران کند.
موسوی رزاقی با بیان این که دونالدسون از هر قضیه ای که توانسته استفاده کرده تا نگاه خود را که همان ضعف و ناتوانی امام (علیه السلام) است، به مخاطب ارائه دهد به معرفی والیری پرداخت و گفت: وی از شرق شناسانی پرکاری است که در حوزه اسلام و شیعه فعالیت کرده و 40 مقاله نیز منتشر کرده است، اما والیری هم همان دیدگاه دونالدسون را ترویج می کند تا ضعف نوه پیامبر (علیه السلام) را اثبات کند.
نویسنده مقاله خاورشناسان و جایگاه سیاسی اجتماعی امام حسن (علیه السلام) با معرفی لامنس، دیگر شرق شناس حوزه اسلام و تشیع گفت: لامنس به جهت عناد و اتهاماتی که به ائمه وارد کرده است، از بدترین خاورشناسان است و دونالدسون در انتهای کتاب خود، مطالبی را از لامنس نقل می کند که در حقیقت جمع بندی نظرات خودش است.
وی در پایان گفت: غرض ورزی و نگاه تعمدانه مستشرقین و نیز تلاش آن ها در نشان دادن چهره ضعیف از ائمه و به خصوص امام حسن (علیهم السلام) در آثارشان کاملاً مشخص است و لازم است که آثار و روش های آنان را به طور کامل بشناسیم تا بتوانیم در برابر آن ها حقایق اسلام و شیعه را بیان کنیم.
پایان پیام/
